| 1 | Waarom , o God, verstoot Gij voor altoos, |
| verzengt uw toorn de schapen uwer weide? | |
| Gedenk uw erfdeel dat G' in oude tijden | |
| verlost' en tot gemeente U verkoos. |
| 2 | Gedenk aan Sion waar Gij hebt gewoond, |
| richt naar 't verwoeste heiligdom uw schreden. | |
| Het ligt in puin, door vijanden vertreden, | |
| niets heeft hun onbehouwenheid verschoond. |
| 3 | Zij tierden in de woning van uw heil, |
| daar hebben zij hun vaandels opgestoken | |
| en blindelings het snijwerk weggebroken, | |
| als kreupelhout verbrijzeld met de bijl. |
| 4 | Uw heil'ge tempel hebben zij verbrand, |
| ontwijd, onteerd de woning van uw vrede. | |
| Toen zeiden zij: laat ons dit volk vertreden. | |
| Geen godshuis bleef gespaard in heel het land. |
| 5 | De godsspraak zwijgt, geen teken dat voorspelt, |
| geen ziener wilt U aan uw knechten zenden | |
| en niemand ziet het einde der ellenden. | |
| Hoelang nog duurt hun hoon en hun geweld? |
| 6 | Lijdt dan uw naam voorgoed des vijands spot, |
| waarom ziet niemand uw geducht werken? | |
| Strek uit uw hand, uw rechterhand, de sterke, | |
| sla toe, verdelg uw vijanden, o God. |
| 7 | En toch, ik weet, mijn Koning is de Heer, |
| van oudsher deed Hij heil op aarde dagen, | |
| deelde de zee en heeft de draak verslagen. | |
| Hij sloeg de monsters van de oervloed neer. |
| 8 | Gij zijt het die door uw geduchte hand |
| des leviathans koppen hebt gespleten, | |
| in de woestijn zijn aas hebt neergesmeten, | |
| ten prooi aan 't wild gedierte in het zand. |
| 9 | Gij zijt het die de aarde openscheurt |
| en frisse bronnen doet tevoorschijn breken. | |
| Gij zijt het ook die waterrijke beken | |
| verdrogen doet, zodat de akker treurt. |
| 10 | U is de dag, U is de nacht, o Heer. |
| De zon, de sterren rusten in uw handen. | |
| Gij stelt een grens vast tussen zee en landen, | |
| bepaalt de tijd voor der seizoenen keer. |
| 11 | O Heer, die zo uw koningsmacht betoont, |
| wil eind'lijk toch uw naam, uw eer gedenken. | |
| Zie hoe een volk van dwazen U durft krenken | |
| en hoe de vijand openlijk U hoont. |
| 12 | Lever uw tortelduif niet uit, o Heer, |
| geef haar niet aan de wilde dieren over, | |
| laat haar een schuilplaats vinden in het lover. | |
| Vergeet uw kind'ren niet voor immermeer. |
| 13 | Aanschouw, o Heer, en denk aan uw verbond, |
| nu zij in 't duister hun geweld beramen. | |
| Wil in hun nood de armen niet beschamen. | |
| Geef ons uw naam, uw lied weer in de mond. |
| 14 | Sta op, o God, sta op, beslecht uw pleit |
| en maak een einde aan de hoon der dwazen. | |
| Vergeet niet hoe uw tegenstanders razen | |
| en hoe hun overmoed ten hemel schreit. | |
| Terug naar boven | |
Psalmen uit het Liedboek voor de Kerken (1973)