| 1 | Mijn hart verheugt zich zeer |
| en roemt in God, de Heer. | |
| Hij doet mij 't hoofd opsteken. | |
| Hij heeft mijn eer gered | |
| Ik kan vrijmoedig met | |
| al wie mij hoonde spreken. |
| 2 | Niemand ter wereld is |
| van rang en stand gewis, | |
| want God alleen is heilig. | |
| Maar wie zijn onmacht kent | |
| en tot de Heer zich wendt, | |
| is in zijn hoede veilig. |
| 3 | Waartoe dat loos gepraat |
| van eigen hoge staat, | |
| die trots van kloeke mannen! | |
| De Heer die alles weet | |
| beoordeelt lief en leed | |
| en weegt der mensen plannen. |
| 4 | De boog valt uit de hand |
| van wie hem pochend spant | |
| om need'rigen te treffen. | |
| Maar wie versaagde wordt | |
| met nieuwe kracht omgord | |
| en zal zich blij verheffen. |
| 5 | Wie breed aan tafel zat |
| en lekkernijen at | |
| leert schamel brood te prijzen. | |
| Maar wie gebrek leed, is | |
| gezeten aan een dis | |
| vol uitgelezen spijzen. |
| 6 | Een vrouw die wordt gesmaad |
| om haar vergeefse staat | |
| krijgt rijke kinderzegen. | |
| Maar wie zich heeft beroemd, | |
| daar men haar moeder noemt, | |
| staat eenzaam en verlegen. |
| 7 | De Heer, zijn naam zij lof, |
| werpt levenden in 't stof, | |
| doet doden weer herleven. | |
| De trotsen slaat Hij neer. | |
| Geringen wordt de eer | |
| van edelen gegeven. |
| 8 | Het is de Heer die doodt |
| en die de donk're schoot | |
| van 't graf weer kan ontsluiten. | |
| Waar Hij het leven geeft, | |
| die zelve waarlijk leeft, | |
| daar is het niet te stuiten. |
| 9 | De Here God regeert. |
| Zijn goede trouw fundeert | |
| een rijk voor al de zijnen. | |
| Zij zijn gerust en stil. | |
| Maar wie het boze wil | |
| zal in de nacht verdwijnen. |
| 10 | Des Heren woord beslist |
| der volken oude twist. | |
| De laatsten worden eersten. | |
| Mijn hart verheugt zich zeer, | |
| en roemt in God, de Heer. | |
| Zijn vredevorst zal heersen. | |
Liedboek voor de Kerken 1973