| 1 | O Christus, Heer der heerlijkheid |
| die Gij aan ons zult openbaren, | |
| al 't lijden hier in deze tijd | |
| is maar een schaduw die verglijdt, | |
| uw licht is niet te evenaren. |
| 2 | Gij zult aan ons uw wederschijn, |
| in ons bestaan uw rijk betonen. | |
| Dan zullen wij, uit nood en pijn | |
| geboren, eind'lijk mensen zijn, | |
| o mensenzoon, als Gij Gods zonen. |
| 3 | Daarnaar ziet heel de schepping uit, |
| zij wacht reikhalzend van verlangen, | |
| dat Adam haar begroet als bruid, | |
| dat hij haar weer een zin ontsluit, | |
| die in zinloosheid was gevangen. |
| 4 | Ja, eens, met ons tesaam zal zij |
| verlost zijn, in uw licht verheven; | |
| dan is haar kreunen en geschrei, | |
| dan is de barensnood voorbij | |
| slechts blijdschap om het nieuwe leven. |
| 5 | Dank voor de Geest, ons toevertrouwd, |
| die ons reeds nu die dag doet prijzen! | |
| Gij, onze hoop en ons behoud, | |
| geef ons, het heil, van ver aanschouwd, | |
| aan heel uw schepping te bewijzen. | |
Liedboek voor de Kerken 1973