| 1 | Ik zoek mijn Heer, het graf is leeg, |
| de lente bloeit maar antwoordt niet. | |
| Er is geen troost voor mijn verdriet: | |
| de Heer is weg! |
| 2 | Wie ik ontmoette sprak ik aan, |
| de eng'len wenkten bij het graf, | |
| maar niemand die mij antwoord gaf. | |
| Waar is Hij dan? |
| 3 | Daar komt een man. De hovenier! |
| mijn ogen zijn van tranen blind | |
| Wijs mij de plaats, waar ik Hem vind. | |
| Hij is niet hier. |
| 4 | Maria! zegt Hij, en terstond, |
| ik zag Hem niet, maar aan zijn stem, | |
| dezelfde steeds, herkende ik Hem, | |
| toen Hij mij vond. |
| 5 | Nu weet ik het, ik zie Hem staan |
| en nader Hem. Ik heb Hem weer! | |
| Hij antwoordt mij, in zacht verweer: | |
| raak Mij niet aan! |
| 6 | Ik ben er niet voor u alleen, |
| mijn and're broeders zijn er nog, | |
| reeds vaar ik op tot God omhoog. | |
| Ga! Zeg het hun! |
| 7 | Getroost, gehoorzaam, ging ik heen |
| en bracht de boodschap rond met spoed: | |
| Hij zocht en kende mij voorgoed, | |
| en iedereen! |
| 8 | De Heer is waarlijk opgestaan! |
| Dat weten wij, dat zingen wij. | |
| Hij leeft! Hij komt tot u en mij: | |
| Hij raakt ons aan! | |
Liedboek voor de Kerken 1973