| 1 | Mijn ziel verheft Gods eer; |
| mijn geest mag blij den Heer | |
| mijn Zaligmaker noemen, | |
| die, in haar lage staat, | |
| zijn dienstmaagd niet versmaadt, | |
| maar van zijn gunst doet roemen. |
| 2 | Om wat God heeft gedaan |
| zal elk geslacht voortaan | |
| alom mij zalig spreken: | |
| o groot geheimenis | |
| dat mij geschonken is. | |
| Zijn almacht is gebleken. |
| 3 | Hoe heilig is zijn naam! |
| Laat volk bij volk tesaam | |
| barmhartigheid verwachten, | |
| nu Hij de zaligheid | |
| voor wie Hem vreest, bereidt | |
| door al de nageslachten. |
| 4 | Des Heren kracht is groot; |
| zijn arm verstrooit, verstoot | |
| die hoog zijn in hun ogen. | |
| Hun tronen zijn niet meer, | |
| maar gunstrijk wil de Heer | |
| eenvoudigen verhogen. |
| 5 | De Heer vervult met goed |
| uit 's hemels overvloed | |
| der hongerigen monden. | |
| Hij ziet geen rijken aan, | |
| maar heeft met al hun waan | |
| hen ledig weggezonden. |
| 6 | Hij trok zich Israël aan, |
| Hij laat niet hulp'loos staan | |
| die Abrams troost verwachten. | |
| Groot en in eeuwigheid | |
| is Gods barmhartigheid | |
| voor duizenden geslachten! | |
Liedboek voor de Kerken 1973