Gezang 61

1	Een landheer had met eigen hand
	een goede wijngaard aangeplant,
	voorzag die van een uitzichttoren,
	een pers en alle toebehoren,
	beveiligde hem met een heg,
	gaf hem aan pachters en ging weg
	om, als de wijngaard had gedragen,
	zijn aandeel in de vrucht te vragen.
	Het land dat wij bewonen
	hoort ons alleen.
	Wie om de pachtsom komen
	zenden wij heen.
	God week te lang geleden
	uit ons bestaan.
	God is in eeuwigheden
	op reis gegaan.

2	Wij hebben Gods natuur gepacht
	en nooit meer om de huur gedacht,
	hebben gegrepen en geslagen
	die om de vruchten durfden vragen,
	hebben gestenigd en gedood
	die deden wat hen God gebood.
	Maar niets is ons nog overkomen,
	de wijngaard is ons niet ontnomen.
	Het land dat wij bewonen
	hoort ons alleen.
	Wie om de pachtsom komen
	zenden wij heen.
	God week te lang geleden
	uit ons bestaan.
	God is in eeuwigheden
	op reis gegaan.

3	O Here God, wat wilt Gij nog?
	Zendt Gij uw Zoon? Gij kent ons toch,
	Gij weet toch hoe wij met Hem hand'len,
	hoe wij Hem doden als de and'ren.
	Wij werpen Hem uw wijngaard uit
	om die te erven als een buit.
	Dan kan ons niets meer overkomen,
	wordt nooit de wijngaard ons ontnomen.
	Zult Gij nu tot ons komen,
	Heer, tot een straf,
	en 't land dat wij bewonen,
	neemt Gij 't ons af?
	Zullen wij 't niet beërven
	als deelgenoot,
	maar met de kwaden sterven
	een kwade dood?

Liedboek voor de Kerken 1973