4 |
Heer, wij zijn droef te moede. |
|
Wij zoeken naar het goede, |
|
maar het zijn harde woorden |
|
die wij U spreken hoorden. |
|
Kunnen wij niets behouden? |
|
Zendt Gij ons in de koude |
|
en wilt alleen verwarmen |
|
die arm zijn met de armen? |
|
Wij trekken in karavanen, |
|
wij willen langs vaste banen |
|
met pak en zak naar de hemel, |
|
wij hebben de weg bepaald. |
|
Maar God zegt dat onze kemel |
|
moet door het oog van een naald. |
|
|
|
|
|
|