| 1 | Een zaaier ging uit om te zaaien, |
| hij zaaide zo wijd als de wind, | |
| zo wijd als de winden waaien | |
| waar niemand een spoor van vindt. |
| 2 | Een deel van het zaad ging verloren, |
| een deel van het zaad werd brood, | |
| maar niemand weet van te voren | |
| de weg van het zaad in de schoot. |
| 3 | Het wordt op de wegen vertreden, |
| het valt in een vruchteloos graf, | |
| het sterft aan de doornen beneden, | |
| de vogels van boven af. |
| 4 | De lage, de hoge gevaren |
| bedreigen het kiemende graan, | |
| maar soms kan het openbaren | |
| de zin van het aardse bestaan. |
| 5 | Er is geen verwachting van leven, |
| tenzij in de dood van het zaad, | |
| wij moeten de aarde vergeven | |
| dat zij ons sterven laat. |
| 6 | O Zaaier, ga uit om te zaaien |
| de kiem waaruit leven ontstond, | |
| zo wijd als de winden waaien | |
| en maak ons tot moedergrond! | |
Liedboek voor de Kerken 1973