| 1 | Prijst des Heren machtig woord. |
| Aarde en hemel bracht het voort, | |
| aan de mens deelt het zich mede. | |
| Door zijn wetten leven wij, | |
| voor zijn oordeel beven wij, | |
| maar zijn vrijspraak geeft ons vrede. |
| 2 | God beveelt. Het niets krimpt saam. |
| Op het roepen van hun naam | |
| worden dag en nacht gescheiden. | |
| Sterren, sprank'lend hemelstof, | |
| seinen, schijnen licht en lof | |
| en bepalen de getijden. |
| 3 | 't Zinsverband van Gods verbond |
| legt het woord in Adams mond, | |
| brengt hem met de vrouw tezamen. | |
| Waar de mens de mens ontmoet, | |
| als zijn eigen vlees en bloed, | |
| spreekt de taal het ja en amen. |
| 4 | God gebiedt. In vuur en wolk |
| toont Hij aan zijn sidd'rend volk | |
| dood en leven, vloek en zegen. | |
| En wie luistert wordt gezet, | |
| in de vreugde van de wet, | |
| op de welgebaande wegen. |
| 5 | God klaagt aan. Geen sterveling |
| kan bestaan in dat geding. | |
| Allen zijn in schuld verloren. | |
| Bergen, werpt u op ons neer, | |
| roepen zij, laat ons niet meer | |
| van dit vrees'lijk spreken horen! |
| 6 | God vergeeft. Wie weerloos zwicht |
| voor het opperste gericht, | |
| die ontdekt met vrees en beven | |
| dat de eiser voor hen pleit, | |
| dat de rechter met hem lijdt, | |
| dat het vonnis luidt: het leven. |
| 7 | Prijst des Heren machtig woord. |
| Aarde en hemel bracht het voort, | |
| aan de mens deelt het zich mede. | |
| Innigheid, in 't hart gegrond, | |
| wordt tot lofzang in de mond, | |
| spreekt in heel Gods rijk van vrede. | |
Liedboek voor de Kerken 1973