| 1 | Door uwe donk're sluier heen |
| zoekt U mijn hart met zijn gebeˆn, | |
| o eeuw'ge bron van al wat is, | |
| o groot, o diep geheimenis. |
| 2 | Gelijk de bloem naar zonnegloed |
| zo neigt mijn ziel naar 't hoogste goed; | |
| ze is voor altijd aan U geboeid, | |
| o liefde, die het al doorgloeit! |
| 3 | Wie is er, die me aan U ontrukt? |
| Uw merk, mijn ziele ingedrukt, | |
| uw zegel in de edelsteen, | |
| wijst altijd naar haar oorsprong heen. |
| 4 | Gelijk aan 't verre, vreemde strand |
| gedachten gaan naar 't vaderland, | |
| zo midden in dit aards gewoel | |
| vraagt mijne ziel naar 't eeuwig doel. |
| 5 | De draad, die in de donkerheid |
| mij door des doolhofs gangen leidt, | |
| brengt mij tot U, Gij trekt, Gij spant: | |
| want 't einde is in uwe hand. |
| 6 | In 's levens droom en schemerschijn |
| laat mij in U geborgen zijn, | |
| wees in de schaduw van de tijd | |
| mijn licht, o liefdes werk'lijkheid! | |
Liedboek voor de Kerken 1973