| 1 | O hoogt' en diepte, looft nu God |
| aanbidt zijn heiligheid! | |
| Zijn woord werd nimmer nog gepeild, | |
| zijn weg is majesteit. |
| 2 | O wondre liefd', o wijsheid Gods, |
| toen zond' ons 't licht benam, | |
| hebt Gij 't verlossend pad gebaand: | |
| een tweede Adam kwam. |
| 3 | De liefde is zo wijs en goed: |
| wat eens in Adam viel, | |
| ons menselijke vlees en bloed, | |
| wordt leven weer en ziel. |
| 4 | Ja, meer dan ziel en leven zijn |
| gegund aan bloed en vlees: | |
| God-zelf zal in ons wezen zijn, | |
| zijn ademende Geest! |
| 5 | Hij die voor ons gestreden heeft |
| alleen, man tegen man, | |
| als God en mens geleden heeft | |
| wat niemand lijden kan, |
| 6 | in het verborg'ne van de hof, |
| aan 't kruis in stervensnood, | |
| heeft Hij aan ons de weg geleerd | |
| door lijden en door dood. |
| 7 | O hoogt' en diepte, looft nu God, |
| aanbidt zijn heiligheid! | |
| Zijn woord werd nimmer nog gepeild, | |
| zijn weg is veiligheid. | |
Liedboek voor de Kerken 1973