2 |
O Gij die onze schuld woudt boeten |
|
door uwe nameloze pijn, |
|
o Heiland, leer mij aan uw voeten |
|
in eigen oog een zondaar zijn. |
|
Bij al mijn deugd, bij al mijn zonden |
|
vind ik geen troost, dan in uw wonden, |
|
geen hoop, dan als ik U aanschouw. |
|
Op uw genade zal ik leven, |
|
aan uw gena mij overgeven, |
|
Gij blijft de rots waarop ik bouw. |
|
|
|
|
|
|