| 1 | God gaat zijn ongekende gang |
| vol donk're majesteit, | |
| die in de zee zijn voetstap plant | |
| en op de wolken rijdt. |
| 2 | Uit grondeloze diepten put |
| Hij licht, en vreugde uit pijn. | |
| Hij voert volmaakt zijn plannen uit, | |
| zijn wil is souverein. |
| 3 | Geliefden Gods, schept nieuwe moed, |
| de wolken die gij vreest, | |
| zijn zwaar van regen overvloed | |
| van zegen die geneest. |
| 4 | Zoudt gij verstaan, waar Hij u leidt? |
| Vertrouw Hem waar Hij gaat. | |
| Zijn duistere voorzienigheid | |
| verhult zijn mild gelaat. |
| 5 | Wat Hij bedoelt dat rijpt tot zin, |
| wordt klaar van uur tot uur. | |
| De knop is bitter, is begin, | |
| de bloem wordt licht en puur. |
| 6 | Hoe blind vanuit zichzelve is |
| het menselijk gezicht. | |
| Godzelf vertaalt de duisternis | |
| in eind'lijk eeuwig licht. | |
Liedboek voor de Kerken 1973