| 1 | Ik heb de vaste grond gevonden, |
| waarin mijn anker eeuwig hecht: | |
| de dood van Christus voor de zonden, | |
| van eeuwigheid als grond gelegd. | |
| Die grond zal onverwrikt bestaan, | |
| als aarde en hemel ondergaan. |
| 2 | Het is het eeuwige erbarmen, |
| dat mijn besef te boven gaat, | |
| het zijn de liefdevolle armen, | |
| het is zijn hart, dat openstaat. | |
| Hij noodt de zondaar, Hij vergeeft | |
| die Hem het hart gebroken heeft. |
| 3 | O afgrond, waarin alle zonden |
| verzinken en niet meer bestaan! | |
| O diep geheim van Christus' wonden, | |
| het oordeel is te niet gedaan! | |
| O Heer, uw bloed roept voor altijd: | |
| barmhartigheid, barmhartigheid! |
| 4 | Daarop wil ik gelovig bouwen, |
| getroost, wat mij ook wedervaart; | |
| mij aan Gods vaderhart vertrouwen, | |
| wanneer mijn zonde mij bezwaart. | |
| Steeds vind ik daar opnieuw bereid | |
| oneindige barmhartigheid. | |
Liedboek voor de Kerken 1973