| 1 | Ga uit, o mens, zoek uw vreugd, |
| nu in de lente zich verheugt | |
| al wat er leeft op aarde! | |
| De gaarden zijn op 't schoonst gesierd, | |
| opdat gij 't lieve leven viert, | |
| dat God u openbaarde. |
| 2 | De bomen staan in blad gezet, |
| de aarde dekt haar naaktheid met | |
| een lichte groene wade; | |
| een tulp en narcis evenzo: | |
| veel heerlijker dan Salomo | |
| bekleedt ze Gods genade. |
| 3 | En vogels, waar men hoort of ziet, |
| de leeuw'rik zingt het hoogste lied, | |
| de zwaluw voedt haar jongen. | |
| De bronnen ruisen overal, | |
| loof Hem, in wie u eens voor al | |
| het leven is ontsprongen. |
| 4 | De akker wordt een gouden woud, |
| daarin verblijdt zich jong en oud. | |
| Roem dan de gunst en goedheid | |
| van Hem die geeft in overvloed, | |
| Hem, die het menselijk gemoed | |
| verzadigt met zijn zoetheid. |
| 5 | God heeft zijn schepping goedgedaan, |
| hoe zou ik zelf dan buiten staan? | |
| Hij heeft de dood verdreven. | |
| En ik zing mee, nu alles zingt, | |
| het lied dat overal weerklinkt, | |
| de lofzang om het leven. |
| 6 | Want is het, Heer, reeds hier zo schoon |
| en geeft Ge ons al zo heerlijk loon | |
| op deze arme aarde, | |
| wat heerlijkheid moet dan eenmaal | |
| ons wachten in uw hemelzaal, | |
| Gij ongeėvenaarde! |
| 7 | Ja, welk een lentelijk festijn |
| zal het in Jezus' lusthof zijn, | |
| hoe moet het daar wel klinken, | |
| waar duizend serafijnen Hem | |
| lofprijzen met hun gouden stem | |
| en als de sterren blinken! | |
Liedboek voor de Kerken 1973