Gezang 417

1	Hoe groot, o Heer, en hoe vervaarlijk
	staat nu ons leven vol verdriet!
	Ons haters pogen t' saam eenpaar'lijk
	te dempen al, gelijk men ziet,
	het volk tezaam,
	dat uwe naam,
	het volk tezaam, dat uwe naam belijdt.
	O Heer, in deze nood ons toch bevrijd!

2	Gij zijt ons schild en hebt uw oge,
	Heer, tot uws naams eer, prijs en lof
	op uwe schapen, die Ge omhoge
	nog zult verheffen uit het stof.
	Daarom wil ik
	vrij zonder schrik,
	daarom wil ik op U steeds mijne zorg
	vastzetten, o mijn heil, mijn sterkt', mijn borg!

Liedboek voor de Kerken 1973