| 1 | De Here, de heerser der aarde, |
| zegt: Israël, Israël, | |
| eens zal u de wereld aanvaarden | |
| en weten, waarom Ik u spaarde. | |
| Dan komt, zonder stokken of zwaarden, | |
| men tot u: Het ga u wel! |
| 2 | Eens zullen de mensen het weten |
| en roepen van stad tot stad: | |
| De God op de Sion gezeten | |
| is de Enige! Laat ons vergeten | |
| de haat onzer twisten en veten | |
| en gaan wij nar Hem op pad! |
| 3 | God zegt: In het laatste der dagen, |
| dan zullen, o Israël, | |
| de volken u vinden en vragen: | |
| vergeef wie u hebben geslagen! | |
| en Ik zal hen met zich doen dragen | |
| mijn zegen, het ga hun wel. |
| 4 | Eens zullen zij een uit de joden |
| aangrijpen, die in hun waan | |
| zich aan u vergrepen, u doodden, | |
| en zeggen: Ach, zie onze noden; | |
| met u is de God aller goden, | |
| o mens, laat ons met u gaan! |
| 5 | Eens zullen de volken u eren, |
| o volk dat Ik heb gesticht; | |
| eens zullen die 't aardrijk regeren | |
| tot Mij en elkaar zich bekeren, | |
| dan wordt in mijn stad, spreekt de Here, | |
| 't verzoeningsmaal aangericht. | |
Liedboek voor de Kerken 1973