| 1 | De dag, door uwe gunst ontvangen, |
| is weer voorbij, de nacht genaakt; | |
| en dankbaar klinken onze zangen | |
| tot U, die 't licht en 't duister maakt. |
| 2 | Die dan, als onze beden zwijgen, |
| als hier het daglicht onderduikt, | |
| weer nieuwe zangen op doet stijgen, | |
| ginds waar de nieuwe dag ontluikt. |
| 3 | Zodat de dank, U toegezonden, |
| op aard nooit onderbroken wordt, | |
| maar steeds opnieuw door mensenmonden | |
| gezongen en gesproken wordt. |
| 4 | Voorwaar, de aarde zal getuigen |
| van U, die thans en eeuwig zijt, | |
| tot al uw schepselen zich buigen | |
| voor uwe liefd' en majesteit. | |
Liedboek voor de Kerken 1973