| 1 | De maan is opgekomen. |
| De aarde ligt in dromen. | |
| De nacht is stil en klaar. | |
| De donk're bossen zwijgen | |
| en van de beemden stijgen | |
| de nevels wit en wonderbaar. |
| 2 | De wereld die verstilde |
| en zich in schemer hulde, | |
| wordt inniger vertrouwd | |
| en houdt u zo geborgen, | |
| dat gij verdriet en zorgen | |
| van heel de dag vergeten zoudt. |
| 3 | Ziet gij de maan? De schone |
| wilt zich maar half vertonen, | |
| toch is hij er geheel. | |
| Zo zijn er grote zaken | |
| waar wij geen ernst mee maken: | |
| ons oog ziet enkel maar een deel. |
| 4 | Wij mensen, arm en zondig, |
| onmachtig en onmondig, | |
| wat denken wij dan wel? | |
| Of wij ons al vermeten | |
| te menen iets te weten, | |
| 't is maar een droom, een schaduwspel. |
| 5 | Doe ons uw heil aanschouwen, |
| niet op ons oog vertrouwen, | |
| niet blij zijn met de schijn. | |
| Doe ons de eenvoud vinden, | |
| en, God, voor U als kindren | |
| op aarde vroom en vrolijk zijn. |
| 6 | Geef dat wij zonder lijden |
| uit deze wereld scheiden, | |
| geef ons een zachte dood. | |
| Hebt Gij ons weggenomen, | |
| doe ons dan tot U komen, | |
| o onze Heer en onze God! |
| 7 | Laten wij amen zeggen |
| en ons te slapen leggen. | |
| Kil wordt de avondwind. | |
| God, weer van ons het kwade | |
| en wees in uw genade | |
| met ieder eenzaam mensenkind. | |
Liedboek voor de Kerken 1973