| 1 | De avond komt, de zon daalt in het westen |
| en alles legt zich neer om uit te rusten. | |
| Mijn ziel, waar zult gij om te rusten heen? | |
| In God. Hij is de rust en anders geen. |
| 2 | De zwerver heeft zijn weg ten eind gelopen. |
| De vogel is al naar zijn nest gevlogen. | |
| De schapen zijn al naar hun kooi gekeerd. | |
| Laat mij nu thuiskomen bij U, o Heer. |
| 3 | Ach, richt toch zelf mijn weifelende krachten, |
| mijn wank'le geest, mijn zwervende gedachten. | |
| Open uw deur, o woning van mijn heil, | |
| dat ik al 't and're laat en tot U ijl. |
| 4 | Door heel de dag bleef mij uw hand geleiden. |
| Ik was een kind dat liep aan Vaders zijde. | |
| Gij zijt zo goed voor mij, ik ben 't niet waard. | |
| Laat mij U dankbaar zijn met heel mijn hart. |
| 5 | Vergeef het mij dat ik toch weer gedwaald heb, |
| van alles mij weer op de hals gehaald heb. | |
| Het spijt mij, Heer, ik heb verkeerd gedaan. | |
| Neem mij bij U, dan zal het beter gaan. |
| 6 | Nu 't lichaam klaar is met zijn werk te maken, |
| verlangt de geest ook aan het werk te raken: | |
| U te aanbidden, God, met innigheid, | |
| U te aanschouwen in de stilligheid. |
| 7 | De duisternis doet alle dingen zwijgen. |
| O Majesteit, ik moet mij voor U buigen. | |
| In 't donker keer ik tot uw heiligdom | |
| en zeg: spreek, Heer, en maak mijn lippen stom. |
| 8 | Ik geef mijn hart U tot een avondoffer. |
| Ik geef mijn wil volkomen aan U over. | |
| Verlangen, lust, wees stil. Wat lust mij meer | |
| dan moe van drift te rusten in de Heer? |
| 9 | O laat toch niet het lichaam rust verwerven, |
| terwijl de geest onrustig om moet zwerven. | |
| Voer mij in U, Getrouwe die mij leidt, | |
| want in U, met U is de zaligheid. |
| 10 | Als 't donker wordt, doe mij uw zonlicht schijnen, |
| mijn zaligheid, mijn kracht bij kruis en pijnen, | |
| verberg mij in uw hut voor ongeval, | |
| tot ik uw rust voor eeuwig smaken zal. | |
Liedboek voor de Kerken 1973