| 1 | Ontwaak, o mens, de dag breekt aan, |
| die u Gods liefde doet verstaan | |
| als nieuw, nu gij door slaap en nacht | |
| weer 't leven vindt, verstand en kracht. |
| 2 | Rondom wie bidden dag aan dag |
| zijn wondren, die geen oog ooit zag, | |
| een nieuw geloof, een nieuwe hoop, | |
| een nieuwe kracht door 's Geestes doop. |
| 3 | Al wat geliefd is en vertrouwd, |
| het wordt voor wie Gods licht aanschouwt | |
| met glans en heerlijkheid verguld, | |
| want het bestaat in Gods geduld. |
| 4 | Wie van zich afziet naar God toe, |
| loopt in het licht en wordt niet moe. | |
| Het schijnsel van de hemel gaat | |
| over de dag van vroeg tot laat. |
| 5 | Houd dan de hemel in het oog, |
| maar hef uw hart niet al te hoog; | |
| op aarde hier, op aarde thans | |
| ziet gij een bovenaardse glans. |
| 6 | De kalme gang, de kleine taak, |
| zijn ruim genoeg voor Godes zaak. | |
| Onszelf verliezen in 't gebod | |
| brengt daag'lijks nader ons tot God. |
| 7 | Maak in uw liefd' ons, Heer, bereid |
| voor licht en vreed' in eeuwigheid! | |
| En dat ons leven ied're dag | |
| als ons gebed U loven mag. | |
Liedboek voor de Kerken 1973