| 1 | De trouw en goedheid van de Heer |
| verschijnt ons elke morgen weer | |
| en blinkt en blijft als dauw zo fris, | |
| zolang het dag op aarde is. |
| 2 | Maar gij die zegt in overmoed: |
| Als God zo trouw is en zo goed, | |
| dan doe ik wat mijn hart behaagt, | |
| weet, dat Hij rekenschap u vraagt. |
| 3 | Hij siert zijn hemel niet om niet |
| met sterren, maar opdat gij ziet, | |
| hoe vol van orde, schoon en stil | |
| Hij heel zijn schepping hebben wil. |
| 4 | Daartoe gaf God uw ogen 't licht, |
| opdat ge u naar die orde richt | |
| en blij in al zijn werk herkent, | |
| dat u zijn liefde is toegewend. |
| 5 | O Christus, schone morgenster, |
| wees met uw gunst ons hart niet ver; | |
| steek al uw lichten in ons aan, | |
| dan kan uw heil ons niet ontgaan. |
| 6 | Drijf uit, o licht, wat duister is, |
| behoed ons hart voor ergernis, | |
| voor blindheid en voor schande en schuld; | |
| houd niet uw glans voor ons verhuld, |
| 7 | opdat wij wand'len als bij dag |
| en, kome wat er komen mag, | |
| staan vast in het geloof, o Heer, | |
| van U verlaten nimmermeer. | |
Liedboek voor de Kerken 1973