| 1 | Het water van de grote vloed |
| en van de zee zo rood als bloed, | |
| dat is de aardse moederschoot, | |
| dat is de diepte van de dood. |
| 2 | Want al het water wast niet af, |
| dat wij verzinken in dit graf, | |
| tenzij de duif die nederdaalt | |
| ons uit den hoge vrede haalt. |
| 3 | Tot ondergang zijn wij gedoemd, |
| als God ons niet bij name noemt, | |
| maar God zij dank, Hij doet ons gaan | |
| door 't water van de doodsjordaan. |
| 4 | Wij staan geschreven in zijn hand, |
| Hij voert ons naar 't Beloofde Land. | |
| Als kinderen gaan wij zingend voort. | |
| De Vader is het die ons hoort. |
| 5 | Met Noach en zijn regenboog, |
| Mozes die uit Egypte toog | |
| en Jona uit het hart der zee, | |
| bidt heel uw kerk aanbiddend mee. |
| 6 | Na„man, nu niet meer onrein, |
| mag onder uw beminden zijn. | |
| ja, alle volken zijn in tel | |
| bij U, o God van Israël! |
| 7 | Gij heft de aarde aan het licht |
| door diepte heen en door gericht, | |
| eens zal zij bloeien als een roos, | |
| een dal van rozen, zondeloos! | |
Liedboek voor de Kerken 1973