| 1 | Aan de deur van 's harten woning |
| klopt des hemels Bruidegom: | |
| op, ontwaak, de nacht is om. | |
| Buiten wacht uw Heer en Koning: | |
| kom mijn bruid, die ik bemin, | |
| doe mij open, laat mij in! |
| 2 | Maar hoe zou ik U ontmoeten? |
| Ik ben koud en arm en naakt; | |
| loom heeft mij de nacht gemaakt; | |
| 't leger bindt mijn trage voeten. | |
| 't Wakker hart hoort uw geklop, | |
| maar ik geef mijn rust niet op. |
| 3 | Christus van zo ver gekomen, |
| wist, hoe Hij u vinden zou. | |
| Geef u over aan zijn trouw; | |
| klopt Hij nog, verwin uw schromen. | |
| Schoon gij aarzelt, Hij houdt aan, | |
| Hij zoekt bij u in te gaan. |
| 4 | Hield uw deur zijn komen tegen, |
| eenmaal wordt zijn kloppen stil. | |
| Wie Hem dan weer vinden wil, | |
| moet Hem zoeken langs de wegen, | |
| dolend in een duisternis, | |
| waar geen spoor te vinden is. |
| 5 | Aan de deur der wereldtijden |
| klopt nog eens de Bruidegom: | |
| op, ontwaakt, de nacht is om! | |
| Nu de zon, de langverbeide, | |
| rijzen gaat, schort op uw kleed, | |
| maakt u voor de dag gereed! | |
Liedboek voor de Kerken 1973