1 |
Wegen Gods, hoe duister zijt gij, |
|
maar we omvleug'len ons het hoofd |
|
voor 't verblindend licht der toekomst, |
|
die 't verrukte hart gelooft! |
|
Blijve 't middel ons verholen, |
|
God maakt ons zijn doel gewis |
|
door de onfeil'bre profetieën |
|
van zijn vast getuigenis. |