2 |
Die hoop moet al ons leed verzachten. |
|
Komt, reisgenoten, 't hoofd omhoog! |
|
Voor hen, die 't heil des Heren wachten, |
|
zijn bergen vlak en zeeën droog. |
|
O zaligheid niet af te meten, |
|
o vreugd, die alle smart verbant! |
|
Daar is de vreemd'lingschap vergeten |
|
en wij, wij zijn in 't vaderland! |
|
|
|
|
|
|