| 1 | Er is een land van louter licht |
| waar heil'gen heersers zijn. | |
| Nooit gaat de gouden dag daar dicht | |
| in duisternis of pijn. |
| 2 | Daar is het altijd lentetijd, |
| in bloei staat elke plant. | |
| Alleen de smalle doodszee scheidt | |
| ons van dat zalig land. |
| 3 | Men ziet het veld aan de overkant |
| in groene luister staan, | |
| als Israël 't beloofde land | |
| zag over de Jordaan. |
| 4 | Maar ach de stervelingen staan |
| hier huiverend terzij, | |
| en durven niet op weg te gaan, | |
| het duister niet voorbij. |
| 5 | Hing niet het wolkendek zo zwart |
| van twijfel om ons heen, | |
| wij zouden 't land zien van ons hart, | |
| dat 't hemels licht bescheen. |
| 6 | God, laat ons staan als Mozes hier |
| hoog in uw zonneschijn, | |
| en geen Jordaan, geen doodsrivier | |
| zal scheiding voor ons zijn. | |
Liedboek voor de Kerken 1973