1 | Eens komt de grote zomer |
waarin zich 't hart verblijdt. | |
God zal op aarde komen | |
met groene eeuwigheid. | |
De hemel en de aarde | |
wordt stralende en puur. | |
God zal zich openbaren | |
in heel zijn kreatuur. |
2 | Geen woord kan het bereiken, |
het is aan niets gelijk, | |
met niets te vergelijken | |
dat schone koninkrijk. | |
Als God zich openbaren | |
zal op de jongste dag | |
dan zullen wij ervaren | |
wat Hij met ons vermag. |
3 | Dan zien wij met verblijden |
Hem die ons hart beleed, | |
de Heer die door zijn lijden | |
de hemel opendeed | |
en alle patriarchen | |
met de profeten saam, | |
apost'len, martelaren, | |
verlosten in zijn naam. |
6 | Dan breekt muziek van snaren |
aan alle kanten uit | |
een niet te evenaren, | |
een goddelijk geluid. | |
De engelen omringen | |
met heil'gen tesaam | |
de troon van God en zingen | |
de glorie van het Lam. |
Liedboek voor de Kerken 1973