| 1 | O hoe brandend van verlangen |
| naar de levende fontein, | |
| in de ketenen gevangen | |
| van de aarde en haar pijn, | |
| zucht en bidt en strijdt de bange | |
| mensenziel om thuis te zijn. |
| 2 | Des te harder is het heden |
| dat zo bitter haar omringt, | |
| als zij denkt aan 't zoet verleden | |
| dat zo zalig haar omving. | |
| aan de lichte hof van Eden, | |
| schrijnende herinnering. |
| 3 | Wie beschrijft de paradijzen |
| vol van vrede en zaligheid, | |
| waar de tempels Gods verrijzen | |
| die met parels zijn bereid, | |
| die de weg naar huis toe wijzen, | |
| gulden stralend wijd en zijd. |
| 4 | Stralend staan de hemelingen |
| in het goddelijke licht, | |
| staan bekranst in grote kringen | |
| rond hun Koning opgericht, | |
| hoor hoe zij de zege zingen | |
| nu de vijand is gezwicht. |
| 5 | Christus, zegepalm der helden, |
| aan het einde van de baan, | |
| als het stil wordt op de velden, | |
| als de strijd heeft afgedaan, | |
| laat mij zijn bij uw getelden, | |
| in uw vrede binnengaan. |
| 6 | Gij hebt mij uw kracht gegeven |
| in het heetste van de strijd. | |
| Liefde die mij heeft gedreven, | |
| laat uw rust mij zijn bereid, | |
| laat mij drinken, o mijn leven, | |
| van uw licht in eeuwigheid. | |
Liedboek voor de Kerken 1973