| 1 | Ach hoe vluchtig, ach hoe nietig, |
| is der mensen leven! | |
| Zoals nevelen verschijnen, | |
| zoals nevelen verdwijnen, | |
| zo zal ook de mens verkwijnen. |
| 2 | Ach hoe nietig, ach hoe vluchtig |
| zijn der mensen dagen! | |
| Als op wateren die stromen | |
| en niet meer tot stilstand komen | |
| wordt ons leven meegenomen. |
| 3 | Ach hoe vluchtig, ach hoe nietig |
| is der mensen vreugde! | |
| Al het heden wordt verleden, | |
| licht wordt donker, snel vergleden | |
| zijn der mensen heerlijkheden. |
| 4 | Ach hoe nietig, ach hoe vluchtig |
| is der mensen schoonheid! | |
| Als een bloem die staat te prijken | |
| tot de wind komt overstrijken, | |
| zo zal onze pracht bezwijken. |
| 5 | Ach hoe vluchtig, ach hoe nietig, |
| is 't geluk der mensen! | |
| Zoals helle meteoren | |
| even trekken zij hun sporen | |
| zo gaat hun geluk verloren. |
| 6 | Ach hoe nietig, ach hoe vluchtig, |
| zijn der mensen schatten! | |
| Vuur en vlam kan ze verteren, | |
| en de vloed is niet te weren, | |
| alles zal tot niets verkeren. |
| 7 | Ach hoe vluchtig, ach hoe nietig |
| is der mensen glorie! | |
| Die in hoogheid zijn gezeten | |
| en met God zich durven meten, | |
| in de dood zijn zij vergeten. |
| 8 | Ach hoe nietig, ach hoe vluchtig |
| is der mensen wezen! | |
| Al ons doen en al ons streven, | |
| heel de wereld duurt maar even. | |
| Wie God vreest zal eeuwig leven. | |
Liedboek voor de Kerken 1973