| 1 | Noem de overtreding mij, die Gij begaan hebt, |
| het kwaad, gekruiste Heer, dat Gij gedaan hebt, | |
| waaraan uw volk U schuldig heeft bevonden, | |
| noem mij uw zonden. |
| 2 | Gij wordt gegeseld en gekroond met doornen, |
| geminacht als de minste der verloor'nen, | |
| en als een booswicht, die zijn straf moet dragen, | |
| aan 't kruis geslagen. |
| 3 | Zeg mij, waarom men U aldus gehoond heeft, |
| U dus, mijn vorst, gescepterd en gekroond heeft! | |
| Om voor mijn schuld verzoening te verwerven, | |
| moest Gij dus sterven? |
| 4 | Hoe vreemd, dat voor de schapen zijner weide |
| de herder zelf ter slachtbank zich liet leiden, | |
| de heer zich voor de schulden zijner knechten | |
| aan 't kruis liet hechten. |
| 5 | O wonderbare liefde, die ons denken |
| te boven gaat, wat kan mijn liefd' U schenken, | |
| wat ooit bereiken de arbeid mijner dagen, | |
| dat U behage? |
| 6 | O liefde, voor dit offer van uw leven, |
| wat kan ik, dan mijzelf ten offer geven, | |
| opdat ik nooit, hetzij ik leev' of sterve, | |
| uw liefde derve! | |
Liedboek voor de Kerken 1973