| 1 | Gethsémane, die nacht moest eenmaal komen. |
| De Heiland heeft bewust die weg genomen. | |
| Hij laat zijn doel niet los, wijkt niet terzijde, | |
| aanvaardt het lijden. |
| 2 | Hoe dichtbij is de hof, waar Gij gewaakt hebt; |
| verstaanbaar is de klacht, die Gij geslaakt hebt. | |
| Nog leeft de haat, die U kwam overvallen: | |
| zo zijn wij allen. |
| 3 | Wie heeft gewaakt van die het naaste stonden? |
| Hij heeft hen driemaal slapende gevonden. | |
| hij ging terug en heeft alleen geleden, | |
| eenzaam gebeden: |
| 4 | Laat Vader, deze beker Mij voorbijgaan; |
| waar zijn de eng'len die Mij kunnen bijstaan? | |
| Maar, zo Ik niet dit lijden mag ontvlieden, | |
| uw wil geschiede. |
| 5 | Altijd zal Jezus weer in doodsstrijd wezen, |
| tot aan het eind der wereld moet Hij vrezen, | |
| zijn eigen jongeren in slaap te ontdekken. | |
| Wat zou hen wekken? |
| 6 | In angst en tranen werd zijn strijd gestreden. |
| Toen kon Hij toebereid naar voren treden. | |
| De duisternis kon, wat zij mocht verzinnen, | |
| Hem niet verwinnen. |
| 7 | Hier zijn wij, Heer, een afgeweken schare, |
| wij, die zo zorgeloos, zo ontrouw waren. | |
| Verander ons en reinig onze harten, | |
| o Man van smarten! | |
Liedboek voor de Kerken 1973