| 1 | O Liefde die verborgen zijt |
| in diepe stilten eeuwigheid, | |
| erbarm U over ons bestaan, | |
| het wordt verraden en verdaan. |
| 2 | Hoe acht'loos in ons midden wordt |
| het kostbaar mensenbloed gestort | |
| en in het onbarmhartig licht | |
| het kruis des Heren opgericht. |
| 3 | De minsten van de mensen zijn |
| daar uitgestrekt in angst en pijn. | |
| Tot aan het eind der wereld lijdt | |
| Christus in hun verlatenheid. |
| 4 | O Liefde uit de eeuwigheid |
| die met ons mens geworden zijt, | |
| wij bidden, laat ons niet alleen | |
| in al het duister om ons heen, |
| 5 | opdat ook wij o Heer U niet |
| verlaten in uw diep verdriet | |
| maar bij U zijn in al de pijn | |
| waarmee de mensen mensen zijn. | |
Liedboek voor de Kerken 1973